#78 "Nikt nie widział, nikt nie słyszał".

Ta książka długo leżała na moim regale, aż raczyłam po nią sięgnąć. To jedna z tych, co się dostało lub kupiło i na pewno się przeczyta... Taaa, ale wracając do "Nikt nie widział, nikt nie słyszał..." Zapowiada się bardzo dobrze, ale czy ta zapowiedź to wszystko, czy raczej ukryte dno?

   Pierwsze strony książki i poznajemy, trójkę głównych bohaterów jakimi są ojciec, Lena (starsza siostra) oraz Sara ( młodsza siedmiolatka). Cała trójka przeprowadza się z miejsce na miejsce, dlaczego? Bo tam gdzie ojciec poznaje kobietę, tam i oni się przeprowadzają. Dlaczego? Wszystko zostaje wytłumaczone w dalszych rozdziałach. Jak to się stało, że matka zostawiła ojca z dziećmi? Po przeprowadzce do Poznania, gdzie mieli obietnicę że oni będą mieć mieszkanie, a on pracę zamieszkali w piwnicy. Tam też urodziła się Lena, początkowo tłumaczyli sobie że to przejściowe. I matka dziewczynek nie wytrzymała, wcale się jej nie dziwię. Późniejsze rozdziały, pokazują kobietę Annę która ma dziecko. Tyle że ona mieszka we Francji, jej dzieckiem zajmuje się opiekunka bo ona ciężko pracuje by zamieszkać razem z córką. 

    Córka trochę bardziej buntowniczka, pragnąca kariery muzycznej. Ona zaś chora na umyśle kobieta. Ale nim zobaczymy ten obraz, możemy dostrzec lukę która następuje zaraz po zniknięciu Sary. Która się rozpływa w powietrzu, nikt jej nie widział, nikt jej nie słyszał... Pozostała cisza. I raptem po x latach, pojawia się jej siostra w telewizji by pokazać obraz siostry. Ojciec tylko wiesza na niej psy... Dziewczyna chciała dobrze... W tym samym czasie co zaginęła Sara, wcześniej zniknęła Krzysia której rodzice pogodzili się że stracili starszą córkę. A także ginie Monika... Każda podobna do siebie, każda znika bez echa...

     Można by powiedzieć że ta książka, zapowiadała się obiecująco. Ale jak było? Została spier... Po całości. Dlaczego? Autorka celowo, pokazuje obrazy które mają zakłócić naszą czujność. Każdy nowy fragment, nie trzyma się całości. Każda nowa postać, co zostaje nam podsunięta celowy zabieg, byśmy myśleli że to Sara. Ale warto, zapamiętać początkowe informacje, które i tak nie są zbyt pełne. Można powiedzieć, czuć słabe przygotowanie do tego co zostało napisane. A zamysł był ciekawy, szczególnie że to książka z 2010 roku. Gdzie nie oszukujmy się, nasz rynek nie był aż tak bardzo zalany kryminałami czy też thrillerami, tak jak to teraz się dzieje. Miała szansę, by zostać uznaną książką. Ale ona nie jest naszpikowana emocjami, po prostu jest napisana. Ciężko się ją czyta, dlatego bo jest chaotyczna. Autorka nie ma lekkiego pióra. I nie pomaga , sam fakt że akcja dzieje się w Gdyni. Mogę śmiało napisać, że jest to jedna z tych historii, co autorzy uważają że skoro dziecko ginie to się dobrze to sprzeda. Nie, nie sprzeda. Jeżeli chcesz przeczytać, mocną książkę o porwaniach dzieci to polecam "Równonoc" oraz "Kolekcjoner dzieci".  Ocena książki "Nikt nie widział, nikt nie słyszał" to 2/10.