#87 Pielęgniarki

    Ostatnio sama się na tym łapię, że z przyjemnością sięgam po literaturę faktu. I czym bardziej w jej temat wchodzę, tym bardziej zaczyna mnie ten temat rajcować. W zeszłym roku, ukazało się parę książek pokazujących środowisko medyczne z innej strony. Cieszy mnie to ogromnie, chociaż nadal nurtuje mnie jedno pytanie.  Dlaczego dzwoniąc do przechodni, siedemdziesiąty szósty raz nikt nie chce ode mnie odebrać tego telefonu. W ubiegłym roku, prawo głosu mieli lekarze. Aktualnie ten głos zabrały pielęgniarki, co mają do powiedzenia?

Przepracowała dwadzieścia lat jako pielęgniarka, a w tej osobistej, przejmującej książce uchyla drzwi szpitala i zdradza jego tajemnice. Prowadzi nas szpitalnymi korytarzami na rozmaite oddziały i poznaje z najbardziej niezapomnianymi pacjentami. Pójdziemy z nią pod rękę korytarzami i odwiedzimy maleńkie wcześniaki, które walczą o życie, zawieszone na granicy przetrwania dzięki sieci cewników i opiece pielęgniarek; usiądziemy pośród pacjentów onkologicznych i dowiemy się, jak na nich wpływa chemioterapia, zobaczymy z daleka, jak instrumentariuszka współtworzy łańcuch pomocy podczas operacji na otwartym sercu; staniemy z boku, gdy pielęgniarki z zatłoczonego SOR-u będą zmuszone odpierać fale pacjentów otumanionych alkoholem i narkotykami. 

Podejrzymy wnętrze apteki szpitalnej i zadumamy się nad tysiącami wydawanych recept, spędzimy trochę czasu w kostnicy w towarzystwie pielęgniarek i rodzin pacjentów. Przekonamy się, że ten najbardziej niedoceniany z zawodów to źródło podstawowej opieki i życzliwości. Zbyt rzadko słyszymy głos pielęgniarek, a Christie jest tak szczera, mądra i przenikliwa, że godnie oddaje im sprawiedliwość. To wspaniała opowieść o życiu w jego najkruchszej fazie. 

Pielęgniarki bez wątpienia posługują się językiem serca. Widzą, że pacjentom jest rozpaczliwie ciężko na sercu i w ten sposób ich opisują. Wiele pielęgniarek wie, o czym mówię. A najlepsze pielęgniarki myślą sercem, a nie tylko głową.

     Każdy z nas zna pielęgniarkę, każdy z nas miał z nimi styczność, wie jakie są prywatnie. Ale ich praca? Nie jest lekka. Opowiada to doskonale Christie, pracowała w zawodzie pielęgniarki przez dwadzieścia lat. Przez te lata opiekowała się dziećmi, towarzyszymy jej od pierwszych jej wyborów jak postanawia zostać pielęgniarką. A także dlaczego to zrobiła, dowiemy się że początkowo na widok krwi mdleje, ale to z czasem zaniknie... Będziemy towarzyszyć jej podczas porodów, wizyt na OIOMIE dziecięcym, tam gdzie wcześniaki leżą oplątane kablami i podłączone pod aparaturę, by utrzymać je przy życiu. Będziemy jej towarzyszyć podczas żegnania jej małych pacjentów, a także podczas szczęśliwych powrotów by pokazać się i podziękować, im za to co z siebie dały. Będziemy jej także towarzyszyć, gdy będzie tulić do wiecznego snu dziecko, chociaż pozna je parę minut wcześniej. Także dowiemy się o pomyłkach, tak one także mają miejsce. Christie pokaże nam, jak zachowują się pielęgniarki których nikt nie cierpi. A także co to znaczy celebracja dziesięciu minut. 

Pielęgniarka musi sobie wypracować odporność na smutek, ale pielęgnowanie dzieci wymaga też wygłupów. Wylądowania w wannie pełnej zupy. Rozbawienia pacjenta. Pielęgniarstwo to świadomość, że gdy na zdjęciu mózgu dziecka widnieje wielka biała chmura, matka musi się uchwycić czegoś ważnego.

    Ona dotknie każdej części twego ciała, zostawi fragment siebie w tobie i byś pamiętała, jak to wygląda. Byś miała więcej cierpliwości, następnym razem do pielęgniarki. Zdradzi swoje stanowisko pracy, zdejmie tą kurtynę i pokaże oblicze ich zawodu. Bo przecież każdy, kiedyś usłyszał że "Pielęgniarka to tylko gazetki, kawusie i ciasteczko wpier... I nic więcej nie robi." To nie jest prosta praca, ale one to kochają całym sercem, co z tego że nie mają z tego kokosów. Pielęgniarką się jest całą sobą, albo nie jest się nią. Cała książka, przepełniona jest emocjami, zmusza nas do refleksji, a także nie raz zaczniesz się śmiać czytając ją. Bez owijania w bawełnę, bez ogródek i bez cenzury. Czyta się ją lekko, napisana tak jakbym siedziała Christie na ramieniu i pokazywała wszystko palcem i mówiła patrz. Książka która polecam każdemu, przepiękna!

Wyświetl ten post na Instagramie.

Np to dziś będzie koniec. Mistrz drugiego planu musi być 🤣 #pielegniarki #wydawnictwomarginesy #bookstagram #christiewatson #czytambolubie #catsofinstagram #mistrzdrugiegoplanu #bookstagrampolska #photomobile #cats

Post udostępniony przez sklerotyczka (@sklerotyczka.666) Lut 20, 2019 o 1:35 PST

  Podobne wpisy

Ginekolodzy tajemnice gabinetów

Będzie bolało