#91 Kobiety z bloku 10

       Być kobietą, jak to pięknie brzmi i jakie to cudowne. Ale nie w okresie wojny, pierwszy transport ludzi do Auschwitz wyjeżdża 14 czerwca 1940 roku. Dopiero zaś pierwszy transport typowo kobiecy zwierza w stronę w Auschwitz w marcu 1942 roku.  Różne źródła podają daty, chodzi o to kiedy kobiety przybywają do obozu, jedne podają datę 26 marca, inne zaś 28 marca. Ale jedno jest pewne było to w marcu, skąd pochodzi ten transport? Tu także są informacje mieszane, bo jedne źródła twierdzą że pochodzi z innego obozu znajdującego się na terenie Niemiec. Inne zaś że kobiety, zostały przywiezione z Bratysławy.  Brzmi to okrutnie co napisałam transport, ale tak niestety jest. Kobiety, dzieci i mężczyźni przewożeni są w niehumanitarnych warunkach, jak bydło. Przewożeni zostają pociągami towarowymi, które służą zazwyczaj dla zwierząt, ale dla nich to właśnie, ludzie pochodzenia innej rasy, czyli Żydzi itp to nic nie warci. Dlaczego? Bo tylko rasa aryjska się liczy, czyli blond włosy, niebieskie oczy itp. Ale skupmy się na kobietach, bo to właśnie ich dotyczy ta książka. 

    Poznamy w niej kobiety różnych narodowości, żadna tam nie przyjedzie dobrowolnie, żadna nie będzie chciała poddać się zabiegowi dobrowolnie. Ta książka targa emocjami już od pierwszych stron, one się po prostu na Ciebie wyleją i będą z niej kipieć. Uwierz mi, nie raz nią rzucisz a jest odporna na to. Nie raz będziesz klnąc, na to co przeczytasz. Nie raz będziesz mieć łzy w oczach, bo jak takie okropieństwo mogło być zrobione inny ludziom. Tego raczej nikt nie pojmie, możemy jedynie zagłębiać się w historii...

    Blok dziesiąty, miejsce gdzie kobiety były poddawane przeróżnym zabiegom, nie były informowane co z nimi się robi, bo po co? One są złego pochodzenia, nie mają prawa do niczego. Mogą w każdej chwili je zabić, zresztą i tak wiele z nich niestety ginie przez te eksperymenty. One są wręcz poddawane torturą, nie dostają leków przeciwbólowych. Ropiejące otwarte rany? A to pani poleży, jak się wyleczy to wyleczy. A jak nie to pójdzie do... Każdy z lekarzy przedstawionych w książce, wypiera się wszystkiego i udają że oni robili to w imię nauki. Ale czy ktoś normalny, naświetla kobiece narządy rozrodcze pięć albo więcej minut aparatem rtg? Nie. Czy ktoś normalny, cieszy się na myśl że zaraz będzie wykonywać zabieg bez znieczulenia u kobiety? Nie. 

         Blok dziesiąty, aktualnie jest zamknięty przez zwiedzającymi, wszystko w imię pamięci tych kobiet. I bardzo dobrze, ale w książce możemy zobaczyć fotografię tych miejsc. Poznamy ten blok chociaż trochę. Książka ta nie jest prosta, ani łatwa nie przeczytasz jej w ciągu godziny ani dwóch. Jeżeli przeczytasz ją w dwa tygodnie będzie dobrze. Ale po tym, będziesz musiała to wszystko przetrawić, inaczej się nie da. Nie rozpisuję się zbytnio o tym co się tam dzieje. Ale to co opisują to istne barbarzyństwo, skurwysyństwo i karygodne! 

Książki o tej samej tematyce

Tatuażysta z Auschwitz

Brunatna kołysanka