#117 HORYZONT UCZUĆ

      Zasiadając do letniego odpoczynku, albo po całym dniu pracy gdzie słońce nas kusi by usiąść chociaż na chwilę. Chcemy jednego, odpocząć. Moim ulubionym sposobem jest zaczytanie się w książce, ostatnio robię sobie przerwy i odskakuję do typowo kobiecej literatury. A aktualnie te tematy co czytam, trzeba czegoś znacznie lżejszego. I tak właśnie, trafiło na "Horyzonty uczuć", pierwsze moje spotkanie z tą autorką, ale czy ostatnie?

        W jednej chwili przenosimy się do nadmorskiej krainy, zwanej Pobierowem. Mieści się nad samym morzem, a dokładniej w północno zachodniej części kraju. Pierwsze strony, które mają nas wprowadzić w klimat książki. I poznajemy Iwonę, żonę Roberta co mieszka wyżej nad swoją kuzynką Moniką. I oczywiście, kuzynka oznajmia jej że nie ma rzęsistka, jeżeli nie wiesz co to jest to jest to choroba przenoszona drogą płciową. I oczywiście, jak to między kobietami dochodzi do pewnej wymiany zdań, bo jak to ona jego nie ma? Przecież Robert miał jej nic nie mówić, ale zaraz zaraz jak to ona go ma więc on z nią sypia. Spada to na Iwonę jak grom z jasnego nieba. Dziewczyna jest załamana? To zbyt mało powiedziane. I za chwilę do domu wraca Robert jej mąż, pada pytanie ile to trwa. Ale po co mąż ma jej tłumaczyć, po prostu idzie się spakować. Bo co tu żonie tłumaczyć? Czy tak to powinno wyglądać? Mieli jechać z córką na wczasy do Francji, ale nie pojadą razem. Wtedy przypomina sobie o telefonie Matyldy, która pytała się czy nie chce do niej przyjechać do Pobierowa? Ale odmówiła ciotce, ale może propozycja wciąż aktualna? Kto wie. 

      Kolejne strony poznamy dalszych bohaterów, których losy co chwilę będą się przeplatać. Wszystkie tworząc spójną jedną całość, ale jedno jest pewne nic nie jest takie na jakie wygląda na pierwszy rzut oka. Z każdą kolejną stroną, odkrywamy nowe historie które są nam dozowane w bardzo umiejętny i właściwy sposób. Bo nie ma czegoś takiego, że dostajesz toporkiem w głowę, tylko powoli coraz to nowsze fakty wychodzą. W pewnym momencie, zaczniesz domyślać się pewnych faktów ale wiedz jedno? One nie będą takie na jakie wyglądają, zostaniesz wyprowadzona na totalne manowce. Ale to bardzo dobrze. Książkę czyta się mega szybko, lekko i porywa od pierwszej strony. Ale jeżeli będziesz chcieć wrócić do tych bohaterów, a także poznać ich dalsze losy zawsze pozostają dwa tomy ich historii. Czyli "Na brzegu życia" oraz "Wiatr wspomnień". Będzie to idealna lektura, dla osób szukających szybkiej odskoczni, by nie oszaleć od otaczającej nas rzeczywistości. I oczywiście idealna na prezent!