Olszany. Droga do domu./ Agnieszka Litorowicz Siegert

   Literatura kobieca ma to do siebie, że zazwyczaj jest na jedno kopyto. Mało która książka, należąca do tego gatunku, wyróżnia się z tego tłumu. Czy można pisać książki dla kobiet, a jednocześnie by były one piękne? Można. Nie raz, się o tym przekonałam i dziś o takiej książce, mam zamiar wspomnieć. Pierwszy raz, mam okazję czytać książkę Agnieszki Litorowicz Siegert. Niedawno ukazał się drugi tom z cyklu Olszany, czyli „Olszany. Kamienna róża". Pierwszy tom „Olszany. Droga do domu.” zaczyna się trochę zwyczajnie, tak niby niczym się nie wyróżnia. No dobra, wyróżnia się, a wszystko za sprawą przepięknego krajobrazu, który autorka nam serwuje. Smaków historycznych, ale to nie tylko smaczki historyczne to także, genialna literatura kobieca z historią rodzinną w tle.

     Julia Borowicz to nasza główna bohaterka. Niedawno rozstała się z narzeczonym, który oznajmił, że ją zdradza. Nie kocha i to by był koniec ich historii. Dziewczyna się lekko podłamuje, ale postanawia odpocząć od zgiełku stolicy, musi dopiąć sprawę domu, który kurzy się. I nikt nie potrafi go sprzedać. Bo podobno w jego okolicy duchy i straszy. Julia jest wziętym architektem, uwielbia swoją pracę, ale ile można? Chce zapomnieć o Piotrze. Co wydarzyło się i przy okazji, sprzedać dom...

Lecz nim do tego dojdzie, musi poznać historię swego dziadka, która nie daje jej spokoju. A także, pozostała to sprawa niezamknięta. Tylko czy to będzie takie łatwe, skoro to wszystko wydarzyło się podczas wojny?

Sprawa prosta nie jest, ale proste będzie znaleźć znajomych w tej malutkiej miejscowości. Która skrywa w sobie więcej tajemnic, niż Julce wydawało się. Dowie się tam prawy o swojej matce. Ale czy odnajdzie spokój? A także czy uda jej się odnaleźć siebie?

Nie napiszę, trzeba ją samej przeczytać. Przeczytać tę przepiękną historię, gdzie nie raz na serduchu będzie robiło się cieplej. A czasem i uronisz łzę. To nie tylko przeplatanka historii z teraźniejszością, a ale także pokazanie, że jak się che to można. Wystarczy chcieć. Julia sprawia wrażenie zagubionej, ale to wszystkie sprawy, które napłyną do niej, spowodują ten natłok. Jedna z tych bohaterek książkowych, którą polubicie i zarazem, będziecie ją mocno wspierać. Nie tylko podczas jej rozterek, ale przez całą książkę. Którą czyta się szybko, bo jest lekko napisana i ma bardzo fajne teksty i cięty język, który używają bohaterowie. Po tym tomie chce się więcej... Ocena 10/10!