PS I życzę Ci dużo miłości...

 

    Ah ta miłość! Jest piękna, dodaje skrzydeł i lżej nam tak jakoś. Z nią, możemy przenosić góry albo i nawet więcej. Zależy do jakiej wielkości, urosną nam skrzydła, dodane przez nią. Tym razem o książce. Dopiero albo znowu, bo wprawiając się w nastrój świąteczny. Kolejny zbiór opowiadań i kolejne małe zaskoczenie, bo ciężko opisywać na wyrywki autorów. Których się zna i lubi, a także tych, za którymi nie przepadamy. Bo w takich zbiorach, zazwyczaj trafia się na tych, za którymi się nie przepada. I tak samo jest w przypadku, książki „PS I życzę Ci dużo zdrowia". Te same autorki, co przy zbiorze letnich opowiadań. Z niektórymi z nich, miałam okazję spotkać się przy innej książce. 

    Na ogół, zamysł książki, bardzo fajny. Bo ma nas wprowadzić w lekki i bardziej świąteczny nastrój. A przecież, przez książki najłatwiej. Nie powiem, nawet autorki, które lubię, nie popisały się. Mam tu na myśli opowiadanie Witkiewicz, które jest na siłę napisane. Takie macie i odwalcie się. Do tego, zbyt schematyczne i przewidywalne. No i co? Znowu kartka i znowu wojna. Dużo za dużo. Zawiodłam się na nim. 

    Za to, sporym zaskoczeniem było dla mnie opowiadanie Agnieszki Krawczyk, za którą nie przepadam. Przeczytałam i było to coś pięknego. Magicznego i lekkiego. Jakby tak się przyjrzeć to każde z opowiadań, było magiczne i miało coś w sobie. Jedne bardziej porywało, inne mniej. Zresztą, każdy w tej książce znajdzie coś dla siebie. Życzeń miłosnych, tutaj nie zabraknie. Nie jest to zła książka, ani taka, przy której zabraknie wam tchu. Mająca w sobie dozę magi, ocena 6/10.