Szybki przegląd czytelniczy

 

 

    Zasiadając do pisania tego tekstu, mam jeden wielki mętlik w głowie. Dlaczego? Bo niektóre książki z tego zestawienia są tak od siebie różne, a zarazem pochodzą z kategorii literackiej, do której co zarzekałam się, że nie sięgnę już więcej. Albo po prostu, że to nie dla mnie książki, albo inaczej – kręciło mnie, że po nie sięgnę i przeczytam. Wyszło jak wyszło. Tylko jak widać, krowa zdania nie zmienia i ryczy jak chce. Sama zmieniam i dobrze mi z tym. Czego możesz spodziewać się po tym przeglądzie? Na pewno tego, że będzie szczerze. Bo to cenię zawsze! A także tego, że bez zbędnych ceregieli przeczytasz, czy warto zawracać sobie głowę tą książką, czy lepiej szukać encyklopedii, bo jest bardziej pociągająca. Kawka w dłoń i lecimy z szybkim przeglądem czytelniczym. Nowości, kolejne i nie ostatnie.

“Incel” Wiktor Mrok 

    I to jest chyba najsłabsza książka z całego zestawienia. Cieszyłam się na nią jak ksiądz na ministranta. Dlaczego? Bo nareszcie przeczytałam coś Mroka, i co? I przysłowiowe gówno. Miał być przerażający thriller, gdzie mamy ludzkie wybryki natury. Albo inaczej… morderstwo goni kolejne morderstwo. Tyle, że dostajemy coś innego. Coś, co nas zanudzi i zniechęci, nim będziemy chcieć ją skończyć. I nim dobrniemy do samego końca, sami rozwikłamy całą zagadkę. Zresztą, nazywanie głównego bohatera “człowiekiem zagadką” to wielkie niedopowiedzenie. Bo pojawia się tutaj wątek, który oddziaływał na jego psychikę w latach młodzieńczych. W efekcie czego mamy tutaj psychopatę, który próbuje nauczyć kobiety bycia uległymi. Wszystko to wbrew ich woli, a bohater stosuje okrutne tortury, które przypominają mu młodzieńczość. Czy to nie brzmi dziwnie? Brzmi. I jeszcze dziwniejsze jest to, że akcja toczy się w Rosji. Oczywiście mamy tam jakiegoś polskiego pisarzynę, który udaje albo jest casanovą za jednego rubla. Książkę czyta się okropnie. Całość jest przewidywalna i zastanawia mnie jedno – gdzie te zachwyty? Bo ja nie widzę tutaj nic, nad czym mogłabym się zachwycać. Ocena: 2/10.

“Morderczynie i psychopatki” Nahlah Saimeh 

    Psychiatra sądowy? Oni tyle w życiu już widzieli, że mogliby wydać niejedną, a znacznie więcej książek. "Morderczynie i psychopatki" to jedna z tych książek, gdzie czasem nie dowierzałam co czytam. A czasem nie wiedziałam, czy oni sobie nie robią jaj, wciskając takie kity psychiatrze. Jedno jest pewne – nie każdy psychiatra będzie na siłę szukał u każdego oznak chorób psychicznych. I nie każdy chory będzie chciał tej pomocy, co widać po bohaterach tej książki. Zresztą, największe niedowierzanie miałam, czytając rozdział o kobiecie, która podduszała własne dziecko. Tak, dobrze czytasz – podduszała. Jedno tak przeprowadziła na drugi świat. Coś niesamowicie chorego i zarazem zastanawiałam się, gdzie ja żyję, skoro tak robią kobiety. Albo zabić kogoś i wciskać kit, że to przez przypadek. Czasem opadające rączki to zbyt mało... Czytało się ją lekko, pomimo trudnej tematyki i jednocześnie, chciało ją się bardzo szybko skończyć. Ocena: 6/10.

“Travelbook Kraków”

    Od kiedy zaczęłam częściej jeździć i podróżować po kraju, pokochałam wszelkiego rodzaju przewodniki. Tak, wiem, wiele osób wychodzi z założenia, że skoro jest to w necie, to po co jeszcze w książce. Tylko, że jadąc gdzieś, warto wyłączyć internet. Nie dać się tym wszystkim chorym mediom społecznościowym i zarazem, nie wiadomo kiedy ucieka nam czas. Tak to właśnie jest! Dlatego taki poradnik to wybawienie. Znajdziemy w nim wszystko za czym musielibyśmy szperać w necie. Zaczynając od mapy samego miasta i zabytków, a kończąc na tym gdzie zjeść i gdzie kupić bilety. I gdy już staniesz przed danym pomnikiem lub zabytkiem, możesz przeczytać co i jak, i dlaczego... Sporo ułatwi i poprowadzi za rączkę, każdego, kto nie zna miasta, a chciałby sam zwiedzić i poznać uroki Krakowa. I zapomniałam dodać, że ciekawostki dla tych bardzo, ale to bardzo dociekliwych także się znajdą. Ocena: 10/10.

“Chechło” Paulina Świst

    Może Cię to zdziwi, ale nie przepadam za tą autorką. Ale z braku laku, sięgnęłam po jej książkę. Potrzebowałam powiewu świeżości i tej inności, pomiędzy książkami wojennymi. I stwierdziłam – raz kozie śmierć. Jak mi się nie spodoba, po prostu to napiszę. I uwaga, uwaga – książka mi się cholernie podobała (pomijając wstawki erotyczne, które sobie odpuściłam i czytałam dalej). To śmieszna książka z lekką fabułą i co ważniejsze – ma lekkie pióro, tak że przeczytałam ją na raz. Nie dałam rady dzielić jej na więcej, bo chciałam poznać zakończenie książki. Oczywiście na plus jest cięty język autorki, który mnie urzekł i zastanawiam się, co mi wcześniej nie pasowało w jej książkach. Może to te wstawki erotyczne, albo sama już nie wiem. Więc jeżeli stajesz przed wyborem książki na wakacje lub na szybki relaks, to polecam. Odpoczniesz bardzo szybko i zapomnisz, gdzie się znajdujesz. Ocena: 9/10.